Inleiding

Corona overviel ons. Niemand was voorbereid. Zowel politici als wetenschappers stonden voor een nieuw gegeven met ingrijpende gevolgen. Maar niemand wist waarover het precies ging, hoe ermee om te springen en hoelang het zou duren.

We weten nu wel meer. De hele maatschappij moet wereldwijd doorheen dezelfde crisis. We kregen een eerste golf over ons heen en zitten nu in een tweede. Een tweede golf betekent echter niet een identieke situatie. Ook in het geval van een opflakkering van hetzelfde virus zal de crisis dezelfde niet zijn. Misschien minder erg op bepaalde punten. Maar misschien erger en complexer op andere niveaus.

Meer dan eens hebben we gehoord of gelezen: waar is de Kerk? Waar zien we christenen aan het werk? Welk woord richten de bisschoppen tot ons? Alleen maar over liturgie en eucharistieviering in streaming?

Eigenlijk is er veel gebeurd, al kwam dat niet in de pers. Velen hebben zich ingezet, vaak gewoon ingeschakeld in initiatieven die al dan niet van hen kwamen, zonder de behoefte te voelen om zich als christen te profileren, maar toch duidelijk persoonlijk gemotiveerd vanuit het Evangelie. In een pluralistische maatschappij is dat heel normaal.

Toch kunnen we niet ontsnappen aan de vraag: wat is de relevantie van de Kerk in deze coronapandemie? Het moment is gekomen om een eerste evaluatie te houden. Het gaat daarbij niet om een grondige analyse of een grootschalig sociologisch onderzoek. We verwachten ook geen uitvoerige opsommingen. Eerder een aanduiden van het  veld waarop er gewerkt is. En vooral sprekende voorbeelden. Welke band was er met het Evangelie? Want als men vraagt naar de relevantie van de Kerk en haar evangelische boodschap, dan gaat het toch daarom.